Do stworzenia motywu graficznego wystawy ”Tatuaż. Symbol, piętno, piękno”, wykorzystanego później we wszystkich materiałach promocyjnych, zainspirowały mnie ilustracje ze starych albumów, które przedstawiały tatuaże w sposób anatomiczny, rozrysowane schematycznie na fragmentach ciała, jak w atlasie medycznym. Zależało mi na stworzeniu sylwetki człowieka, bez zarysowanych szczegółów, którego charakteryzować będą jedynie tatuaże. Pierwowzorem stał się rozpoznawalny powszechnie Człowiek witruwiański, w którego obrys wpisałam kilka tatuaży. Każda kończyna ozdobiona została fragmentem wzoru charakterystycznego dla innej części wystawy; a całość tworzy, tak jak sama wystawa, interesującą i oryginalną mozaikę.
Tłem wystawy jest czerń i kolor atramentowy, nawiązujące bezpośrednio do barwy najwcześniejszych, tradycyjnych pigmentów zdobiących skórę, uzyskiwanych początkowo m.in. z sadzy, oraz blaknących na granatowo tatuaży więziennych. Czarne ściany ekspozycyjne nadają wystawie mroczny i tajemniczy charakter, ale jednocześnie pozwalają skupić wzrok na tym, co najważniejsze. Ciemność tła ożywiłam jaskrawymi kolorami, dla których inspiracją stały się z kolei pigmenty używane współcześnie. Nowoczesna technologia pozwala na uzyskanie czystych, wręcz świetlistych kolorów tuszu, a ich nasycenie ma zmniejszyć efekt blaknięcia tatuażu, pokrywającego się po wygojeniu nowym naskórkiem.
Wszystkie zdjęcia i grafiki pokazane na wystawie otoczyłam różnokolorowymi ramami, wydobywającymi je optycznie z mrocznego tła. Oprawiłam je w ten sposób symbolicznie, dotykając jednocześnie jednego z wątków poruszanych przez kuratorów wystawy, mianowicie: czy sztuka tatuażu może być podniesiona do rangi sztuki wysokiej? Większość powstałych w ten sposób „obrazów” ułożyłam na ścianach w formie mozaiki, a dzięki kolorowym ramom zróżnicowana pod wieloma względami ikonografia zaczęła ze sobą współgrać, tworząc spójną kolekcję. Jako urozmaicenie przestrzeni, wprowadziłam kilka wielkoformatowych zdjęć w formie fototapet, które dodają całej ekspozycji majestatu i korespondują z materiałami multimedialnymi, wyświetlanymi bezpośrednio na ścianach.
Wystawa dzieli się na dwie główne części, reprezentowane przez dwoje kuratorów, omawiających kolejno zagadnienie tatuażu tradycyjnego i współczesnego, którym przypisałam indywidualne kolory: turkus i fuksję. Kolory te przybierają także formę wstęgi w głównym motywie graficznym i, tak jak ona, przewijają się również jako kolory przewodnie przez całą wystawę. Występują przede wszystkim w tytułach kolejnych jej fragmentów, poprzedzonych tablicami informacyjnymi. Tablice są czarne, naklejone na całej wysokości ścian w formie cienkiej fototapety, dzięki czemu zlewają się maksymalnie z tłem. Wybijają się z nich jedynie kolorowe tytuły, białe teksty i gdzieniegdzie ilustracje w wielobarwnych ramkach.
Towarzyszący wystawie katalog zbudowany jest na takiej samej zasadzie, jak sama ekspozycja. Rozdziały publikacji odpowiadają podziałowi na poszczególne części wystawy, a materiały graficzne i fotograficzne wpisane są w kolorowe ramy, wydobywające je z ciemnogranatowego tła.
Użycie czerni i granatu, na których tle wybijają się obiekty otoczone kolorowymi ramami, oraz konsekwentne operowanie charakterystycznym motywem przewodnim, pozwoliło mi połączyć wiele różnorodnych pod względem wizualnym eksponatów w jedną opowieść i stworzyć spójną oprawę graficzną wzmacniającą przekaz wystawy.